"Bazen yorgunluktan öleceğimi sanıyorum. Keşke gücüm olsa da günü otuz saate uzatabilsem. Akşam nasıl geliveriyor, anlamıyorum. Hiçbir şey sığdıramıyorum yirmi dört saate... Ne eğlence, ne açık hava, ne aşk ne de dostluk. Hep çalışıyorum. Bu son yılım, hekim çıkacağım. Bu kadar çalışmaya karşın, hiç de kendimi aman aman bilgili bulmuyorum. Diplomamı aldıktan sonraki günler korkutuyor beni. Düşünüyorum da ömrümün en güzel yıllarını boşu boşuna yitirdiğimi sanıyorum. Yirmi dört yaşındayım. İl gençliğim çpktan sona erdi. Ne kaldı geriye? Hiç güzel bir şey anımsayamıyorum. Şöyle hoş, neşeli bir şey... Hep acı, sıkıntı ve karanlık... Belki yorgunluktandır umutsuzluğum, ya da tekdüzelikten. Belki, yarından güzel bir şeyler bekleyememekten. Dün bana ne getirdi ki... Yarın ne versin?"
...
Erendüz Atasü - Dullara Yas Yakışır
Afa Yayınları, 1988
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder