"Baban ne iş yapıyor?" diye soruyor yeni öğretmen.Dudaklarından masaya, masadan sıralara... Tüm çocukların üzerinden aşıp, büyüye büyüye gelip suratıma çarpıyor soru. Kel kafasını hiç sevmiyorum.Bütün çocuklar bana bakıyor o an. Ürkmüş bir yabanıl hayvan gibi yerimde büzülüyorum. Bir ışık patlıyor gözlerinden.Gülüşüyor çocuklar. Benim yerime cevaplıyorlar bir ağızdan."Babası çalışmıyor öğretmenim."Üçe, beşe, kırka bölünüyorum. Her bir parçam, her bir çocuğun boğazına sarılmak istiyor.
"Susuuun!..."
Başka babalara benzemeyişinin sıkıntısını, utancını sıraların altına, kapı arkalarına, alacakaranlık odalara saklıyorum... Cahilliği, işsizliği... Amele pazarında satılık mal gibi bekleyişi, çoğunluk iş bulamadığı günler kös kös eve dönüşü, beceriksizliği..........Baba dediğim adam bir türlü geçmek bilmeyen bir sızı kaynağı.Annem ne kadar yıkasa, paklasa; yamasa, onarsa da toparlanamıyor görüntüsü Dökülüyor üstü başı.Neden ellerin babası gibi değil benim babam?
...
Münevver İzgi, Savruluşlar
Neziher Yayınları - 2014
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder